Abel Tasman 4 day track

Na ongeveer 4 dagen is mijn lichaam pas helemaal hersteld van onze slopende wandeling door Tongario NP. Zo blij als ik was toen ik aan de daling begon ben ik nu dat ik kan zitten, bukken en liggen zonder de meest onbekende spieren in mijn lichaam te voelen. In Wellington hebben we heerlijk kunnen uitrusten en vooral genieten van het mooie weer. De stad ligt aan de zee en heeft een gaaf havengebied met veel eet en drink mogelijkheden. De zitjes en het groen maakt het een perfecte plaats of lekker te chillen. Na het museum, de botanic garden en het plaatselijke stappen te hebben geproefd is het tijd om naar het zuidereiland te vertrekken. We hebben onze gele bolide geparkeerd op het benedendek van de ferry die ons de Cook street over gaat brengen. Na een prachtige tocht tussen de bergen van het noorder- en zuidereiland komen we ruim 4 uur later aan in Picton. Het is 17 maart en dat betekend groen, groener groenst. Het is St. Patricksday, een iers volksfeest wat op veel plaatsen in de wereld uitbundig gevierd wordt. In Nelson plaats ik mijn groen haarstukje in mijn staart en doet Linda haar groene oorbellen in. De wijn is koud en wij proosten op de Ieren.

Nee we hadden er niet veel last van de volgende ochtend. Die 2 flessen wijn en die paar pints doen ons niets!! Vol goede moed pakken wij onze backpack in met 1 paar extra kleren, een regenjas, 4 hipsters, tandenborstel, tandpasta en eten voor de komende 4 dagen. Al sinds ik in Tasmanie Craddle Mountain heb beklommen heb ik het gevoel dat ik een meerdaagse wandeling wil doen en nu is het eindelijk zover. Wij gaan 4 dagen wandelen in het Abel Tasman NP en de track die we gaan afleggen behoort tot DE 9 great walks van NZ. Met de nodige oefen km in de benen zijn wij er klaar voor, denken wij. Navraag mij het vrouwtje in ons hostel leert ons dat het eerste stuk tot aan de hut waar we slapen een eitje is het is allemaal vlak. In de loneley planet staat de track als easy-medium aangeduid. Als we de auto hebben geparkeerd en de water taxi voor over 4 dagen hebben geboekt zijn we er klaar voor.........

Na 1 km lopen met een tas van, ik denk zo'n 16 kilo, zijn we pas aan het begin van de track. En ik voel mijn rug en schouders nu al!! Nog 11,5 km te gaan voor deze eerste dag ......... Na 2 uur lopen kijken we elkaar aan en denken hetzelfde. 1 ding is zeker het woord vlak (flat in engels) heeft hier in kiwiland een andere betekenis. Want het pad dat wij volgen is volgens nederlandse begrippen alles behalve vlak. In vergelijking met onze laatste wandeling stelt het inderdaad niet veel voor maar het grote verschil is dat ik toen geen rugzak van 16 kilo op mijn rug had. We besluiten pas over de helft op een mooie plek te pauzeren. Alsof ik het nog niet zwaar genoeg had, open ik mijn tas en is de bak yoghurt opengegaan in mijn tas. Degene die mij goed kennen weten dat mijn gezicht op dat moment boekdelen sprak. Ik was hier niet blij mee. Het enige geluk was dat wij ons goed voorbereid hadden en beschikten over een grote hoeveelheid toiletpapier waarmee ik in dit geval mijn hele tas mee kon schoon maken. En wat aten wij als lunch en after dinner, ja yoghurt. Jullie snappen dat die bak yoghurt niet meer in mijn tas komt. We lopen verder en verbazen ons steeds wanneer de prachtige gele stranden zien. Het is bewolkt maar af en toe laat de zon zich zien, dat zijn de perfecte plaatjes. Onderweg komen we een Italiaan tegen, die zonder rugzak, moeizaam voor ons loopt. We gaan hem vergezellen en al snel wil hij met ons op de foto alsof we de beste vrienden zijn, wel grappig. Daar in de verte zien we een hut waarschijnlijk onze slaapplaats voor de nacht. We maken voort, het gaat heerlijk berg af. Beneden komen we aan op een mooi strand nog een stukje naar rechts en wij zijn bij de Anchorage hut. Snel die tas van mijn rug en een slaapplek zoeken. Van het bordje No Smoking hebben ze No Snoring gemaakt, nu maar hopen dat iedereen dit leest. Als ik naar de toilet loop voel ik me zo licht het is net alsof ik zweef. Buiten de yoghurt eten we vanavond brood met tonijn, ui, tomaat met chilisaus en gekookte eieren. Dit wordt óók het avondeten voor de andere avonden aangezien wij hebben besloten geen kookgerei te huren. Maar het smaakt allemaal heerlijk na een wandeling van bijna 4 uur. We kruipen vroeg in bed want wat móet je doen als het donker wordt?? Óók kunnen we wel wat extra uurtjes gebruiken na gisteravond. Hebben we ook nog het geluk dat we kunnen uitslapen. Omdat we de kustlijn volgen moeten we een aantal keer het strand oversteken waarbij we rekening moeten houden met en en vloed. Als het eb is kunnen 2 uur ervoor en erna oversteken, dit houd in dat we op zijn vroegst om half 11 kunnen gaan.

Om 11 uur de volgende ochtend vertrekken wij met 9,5 km voor de boeg. Wanneer we het strand aflopen en een stukje, zonder schoenen (AUW), door de bossen lopen zien we een open gebied. Wanneer het vloed zou zijn staat het hier helemaal vol met water maar nu het eb wordt loopt het hier leeg. Het is de bedoeling dat je de oranje borden volgt, welke recht door het midden staan, door het water. Met blote voeten lopen we door de drekkige ondergrond die aanvoeld als, je weet wel van die groene smurrie. Diegene die van de zomer bij het E3 strand of aquabest gaan zwemmen zullen waarschijnlijk hetzelfde voelen. Al snel reikt het water TOT boven mijn knieën en vraag ik mezelf af of ik niet beter mijn broek uit kan doen. Gezien het gezelschap van een belgisch stelletje en een aantal jongens die ik in de verte aan zie komen doen ik het maar niet. Het wordt steeds dieper en mijn broek wordt nat. Zelf zover nat TOT op mijn kont wat maakt dat ik genoodzaakt ben mijn, nog steeds loodzware tas, boven mijn hoofd te houden. Ik zeg girlpower en doorlopen wat dit ga ik niet heel lang volhouden. Met mijn t-shirt in mijn BH komt het water tot over mijn navel en begint dit toch een bijzondere ervaring te worden. Voor even kan mijn tas weer normaal op mijn rug maar dan bereiken we het 2e diepe gedeelte van deze overgang. Blij dat ik niet ongevallen ben bereik ik de overkant. Gezien het weer is een natte broek niet zo erg, de bewolking heeft namelijk plaats gemaakt voor zon, heel veel zon. Maar een natte broek en nog 3 uur lopen betekent schuren, geschuur tussen mijn billen, wat niet fijn is. Kwa vlakheid is het pad vandaag gelijk aan gisteren, vaak een stijl stuk omhoog daarna enigzins gelijk waarna de daling komt en dat dan een aantal keer. Onderweg kun je dan nog naar verschillende andere paden, waar meestal iets te zien is. Wij hebben van een kiwi gehoord dat Sandfly beach de moeite waard zou zijn en volgen het pad naar beneden. Onderweg zie ik al stukjes die zeker het fotograferen waard is. Dan staan we op een grote, super grote, rots en kijken we uit over sandfly beach, geweldig mooi. Dit in tegenstelling tot de sandfly's die ons hier helemaal lek steken en ontzettend jeuken. Als ik tussen de rotsen de hoek om ga is het nog mooier. Tussen de rotsen zie ik een grote mossel liggen. Heerlijk, dit word ons avondmaal. Ik doe mijn korte broek uit en ga de zee in op zoek naar een heerlijke mosselmaaltijd. Het cook steet water is koud maar een fijne verfrissing voor mijn afgeschuurde billen. De verzamelde mosselen leg ik mijn t-shirt om een maaltijd voor 2 te kunnen verzamelen. Met een t-shirt vol mosselen verlaten wij Sandfly beach omhoog opweg naar onze 2e overnachting in the bush.

Wordt vervolgd..