The best of Victoria

Hi hi,

Na een gezellige koude kerstdag vertrek ik op de regenachtige tweede kerstdag samen met Micheal naar de welbekende 'Great Ocean Road'. Na een goed uur rijden komen we aan bij het bekendste surfbeach van Australie, Bells beach. En wat denk geen surfdude te bekennen. Die draaien allemaal nog lekker een keer om het is tenslotte pas 7.45 uur. Ik kan ze geen ongelijk geven, wie gaat er nou surfen met dit pokkeweer en dan ook nog zo vroeg in de ochtend op 'boxingday'. Ik als expert na 3 keer surfen, zeg dat ook de weersomstandigheden niet goed zijn om op te surfen. De golven zijn niets waard voor een echt surfer.We rijden verder en komen dan uit bij het begin van de 'Great Ocean Road'. Ik ben benieuwd heb er al zoveel goede verhalen over gehoord.
In het mooie plaatsje 'Lorne' gaan we even lekker ontbijten. Als ik net lekker mijn yoghurt met museuli zit te eten komt het zonnetje te voorschijn. Hup....meteen mijn vest uit. Nog voordat we ons eten naar binnen hebben gewerkt begint het alweer te regenen. Het valt niet met bakken uit de lucht zoals in NL maar toch het regent. We vervolgen onze weg op de G.O.R. en dan zien we ineens een heleboel mensen langs de weg staan. Bij de eerste gelegenheid zetten we de auto langs de weg en lopen we terug om te kijken wat er te zien is. Ik ben blij dat we gestopt zijn er zitten namelijk overal koala's in de bomen. Voor de eerste keer in Australie zie ik ze eens van dicht bij. Normaal slapen ze overdag en gaan ze vroeg in de avond op zoek naar eten. Twee van de 10 koala's zijn gelukkig wakker en laten ons zien hoe ze over de takken van de bomen lopen. Super om dit van zo dicht bij te mogen zien. Na 15 minuten en 30 foto's rijker rijden we weer verder langs de prachtige wegen van de G.O.R. We zijn nu in 'Otway National Park' en rijden richting Cape Otway, verrassend he. OP Cape Otway bevindt zich een oude vuurtoren die vroeger werd gebruikt om schepen tussen Tasminia en Victoria in goede banen te leiden. Het gebeurde nogal vaak dat schepen te dicht bij de kust kwamen en schipbreuk kregen. Daarom is de andere bijnaam van deze kust is de 'schipwreck coast'. Het duurt even voordat we het bekende 'lighthouse' mogen beklimmen maar eenmaal boven krijgen we dan ook waar voor ons geld. Een spectaculair uitzicht over de geweldige kustlijn. Ik heb weer een aantal mooie kiekjes kunnen maken.
Als we aankomen bij de tree-top walk begint het weer heerlijk hard te regenen, we besluiten om de walk maar niet te doen omdat we waarschijnlijk niet veel kunnen zien. We drinken lekker een kop thee met een heerlijk chocolade muffin, veel beter dan wandelen op 45 meter hoog. Als we daar weg rijden zien we een bordje staan met 'Triplet Falls' 3 case. Als we er aankomen vragen we aan een vrouw of het wel de moeite waard is om die lange wandeling te maken. Het is maar 2 km maar er staat dat je er een uur over doet, er zullen dus heel veel trapjes zijn. We volgen het advies van de vrouw op en gaan ervoor. Er zijn inderdaad veel trapjes om af te gaan maar als we aankomen is het inderdaad echt super. 3 prachtige watervallen zoals je normaal alleen op de foto's ziet staan hier nu voor mijn neus. Na de vele trapjes terug zijn we weer bij de auto, moe maar zeer tevreden. We moeten nu gaan opschieten want het is al 5 uur en we hebben nog een lange weg te gaan naar Warnambool. Terug aan de kust komen we aan in 'Port Campbell National Park'. We stoppen als eerste bij de 'Gipson Steps' en daarna bij de wereldberoemde 'Twelve Apostles'. Helaas zijn het er in plaats van 12 nog maar 6 over. Het is een prachtig gezicht om vanuit dat uitkijkpunt op de 12 Apostles. Het volgende natuurlijke kustwerken aan de kust zijn de 'Arch' & 'London Bridge' & 'Blue Hole'. Dit zijn de bekendste maar onderweg stoppen we nog een aantal keer om de bijzondere natuurwerken te bekijken.
Heel laat komen we aan bij het motel waar tot mijn grote verbazing een bad in zit. En niet zomaar een bad nee, het is een spa. Lekker een uurtje bubbelen dus, heerlijk want dat is lang geleden. Wel jammer dat ik mijn eendje vergeten ben Ralph!!!! Ondanks het kloteweer vandaag heb ik toch erg genoten van al die geweldige dingen die ik weer heb gezien.

DAG 2 begint goed want nadat we hebben uitgecheckt hebben we een adres gekregen in het vorige dorpje waar je met een 2 weken oude heli een vluchtje kunt maken over de 'Twelve Apostles'. Geweldig begin van de dag al zeg ik het zelf. Ik ga dus in een helicopter vliegen!!!! Na snel een ontbijtje te hebben genuttigd rijden we terug naar Port Campbell. Aan de linkerkant van de weg zie ik daar mijn heli al klaar staan. Er zijn nog een stel aziaten voor ons voordat we mogen gaan. Eindelijk dan, ik mag ook nog voorin, wat eigenlijk niet gek is als ervaren piloot in kleine vliegtuigjes ....... hahaha. Daar gaan we dan heel stilletjes aan de lucht in. Ik had verwacht dat het zou rammelen van alle kanten maar integendeel, alles gaat geruisloos zelfs geen raar gevoel in mijn buik. Als we net de boven de zee zijn kan ik wel janken net als Piet Storm en Jan de Wind. Ja hoor het is weer zover, het regent. Gelukkig vliegen we er zo doorheen en je weet na regen komt zonneschijn. Of niet natuurlijk !!!! Het is in ieder geval droog wat al beter is voor mijn foto’s. Het is geweldig om zo boven alles in een heli te zweven, want zo voelt het ja. Niet vliegen maar zweven. Helaas is het al naar 18 minuten voorbij en sta ik weer met beide voeten op de grond. Na deze weer bijzondere ervaring hebben we weer een hele rit te gaan, zo’n 250 km. Helemaal niet erg want mijn moeder heeft een dvd opgestuurd van de gooise vrouwen seizoen 2. Even lekker ontspannen bij een echte hollandse serie. De tijd vliegt voorbij tenminste voor mij. Om een uur of 5 komen we aan bij het motel. Eerst even lekker een uurtje uitrusten en dan kangaroes spotten op het veld achter het motel. Daarna even lekker uiteten onder het genot van een lekker wijntje en s’avonds een dvd-tje kijken. Eerst ‘Gone in 60 sec’ en daarna een vrouwen film ’50 first dates’ deze is echt hilarisch.

DAG 3 Vandaag gaan we the Grampians bekijken. Dit is een national park dat vorig jaar voor 40% is uitgebrand, dat wordt dus oppassen. We rijden naar verschillende uitkijkpunten maar het hoogte punt van de dag is toch wel ‘Mc Kenzie Falls’. Het is een 2 km lange wandeling met een hoogte verschil van 500 m. Dat zijn dus weer heel veel trapjes maar eenmaal beneden is het zeker de moeite waard. Het water is heerlijk koud en je mag er niet eens in zwemmen. Weer andere zijn me voor geweest en hebben het wederom verpest. (ik zal maar niet meer zeggen wat er gebeurd is, mensen vinden dat nogal hard had ik vernomen (zie Top End Safari)) Na even te hebben genoten van de waterval komt deel nummer 2, het iets mindere part van deze walk. We moeten weer omhoog !!! Zuchtend en hijgend komen we weer boven en nee niet in 1 keer, we hebben een aantal keer op adem moeten komen. Nu is het tijd voor een opfrissend ijsje, waar is die ijscoboer!!! Na deze wandeling hebben we het wel een beetje gezien in de Grampians. We stoppen nog een paar keer voor wat kleine wandelingen maar vervolgen al snel onze reis naar Ballarat. We moeten een beetje op tijd aankomen voor de avondshow voor die avond. Ballarat is een oude goud mijnstad uit 1860, goud goud en nog eens goud daar. De avondshow in Sovereign Hill is een spectaculaire lichtshow die het verhaal weergeeft van ‘Eureka Rebellion’. Een bloedige veldslag tussen de mijnwerkers en de regering in die tijd vanwege een meningsverschil over de rechten van de mijnwerkers. In het 20 minuten durende gevecht sterven 30 mijnwerkers en 5 soldaten. Het is een mooie show die geheel in de buitenlucht is gemaakt. Gelukkig is de avond niet heel koud want in de winter kunnen de temperaturen hier tot tegen het vriespunt gaan. Een mooie en interessante avond waarin ik alweer iets geleerd heb.

DAG 4 We gaan weer terug naar Sovereign Hill. Het is een soort park museum, alles is nagemaakt zoals het toen was. Ze ziet hoe de mensen leven en wat voor andere beroepen er zoal waren in die tijd. Zelfs heel leuk voor kinderen vanaf een jaar of 8. Ze kunnen zelf goud zoeken in de rivier, alle stenen zeven en hopen dat er een stukje goud tussen zit. Ook hadden ze een schooltje zodat je kon zien hoe de kinderen van de mijnwerkers naar school moesten. Andere beroepen die je kon zien waren goudsmit – wielenmaker – kaarsenmaker – doodskistenmaker (de gemiddelde leeftijd van een mijnwerker was maar 45 jaar). Bakker waar we heerlijk hebben genoten van een echte australische ‘meat pie’. Wat eigenlijk het hoogtepunt van het park is zijn de 2 ondergrondse nagemaakte mijnen. Heel bijzonder om te zien hoe men daar werkte en wat de werkomstandigheden zijn. Geloof me het moest wel heel wat geld opleveren als je iedere dag zo moet gaan werken. Wat later in de middag hebben we alles wel gezien en verlaten we het park om weer terug te gaan naar huis!!! Ja mijn tijdelijke huisje bij tante Sjaan en ome John. Fijn hoor om een keer te weten waar je terug kom na een trip. Natuulijk stond het eten alweer klaar toen we aankwamen, ze zorgen zo goed voor mij daar.

Ik geniet nu nog van mijn laatste uurtjes in 2006 en kan al bijna af gaan tellen voor het nieuwe jaar. Dit jaar ben ik jullie mooi een paar uur voor, 10 om precies te zijn. Ik zal aan jullie denken als ik me nog een keertje omdraai. Allemaal een goed uiteinde, niet te nuchter A.U.B. want dat doe ik ook niet. (heb zojuist wat ingeslagen 2 flessen wijn en een fles ‘southern comfort’, dat moet dus wel lukken). En natuurlijk een goed, gezellig, geestig maar vooral gezond 2007.


= = = = = HAPPY NEW YEAR = = = = =


XXX Judith