Kalbarri to Perth

Hey luitjes,

Daar ben ik al weer om het laatste stukje van mijn verhaal te gaan vertellen. Vanuit Kalbarri zijn we weer vroeg in de ochtend vertrokken richting Perth. Voordat we naar de Pinnacle Desert gaan rond de middag moeten we eerst iemand afzetten in Jurian Bay. Het is Cass, een engelse van 29 (die ook Britney meezong) maar achteraf toch heel aardig bleek te zijn. Ze heeft een paar maanden in een pub gewerkt ongeveer 3 uur rijden vanaf Perth maar dan land inwaarts. Haar basin is intussen verhuisd naar Jurian Bay en ze gaat haar daar dus even opzoeken. Nadat we dat klusje hadden geklaard gingen we eerst onze lunch nuttigen. (voor sommige nogal een zwaar afscheid maar ik als nuchtere hollandse meid had daar niet zo'n moeite mee)
We gingen naar 'hangover bay' ik zal het even uitleggen voor diegene die wat minder in de engelse taal zijn. 'Hangover' is in het nederlands vertaald 'een kater' of vrij vertaald te veel gezopen. Er zijn hier nogal wat backpacker met hangover dagen. Wel lache dus dat wij daar onze lunch gaan nuttigen zonder alcohol. Wat ik niet had verwacht is dat het prachtig was. Het zand zo wit als het maar kan en het water erg helder maar veel te koud. Geen plons voor mij dit keer!!!
Vanuit 'hangover bay' is het nog maar 5 minuten rijden naar de Pinnacle Desert. Het witte zand wordt opeens geel en de rotsen nogal spitsig. Het is wederom een bijzondere belevenis. Verstoppertje spelen in de desert is weer eens iets anders. We lopen een stuk de desert in opweg naar het middel punt voor een mooi uitzicht. Als we via de andere kant terug lopen staat er een enorm harde wind. Misschien kun je het al voelen een enorme harde wind en heel veel zand. Het zand doet gewoon pijn aan mijn benen, het schuurt erlangs af. Wel een paar mooie kiekjes kunnen nemen zoals de meeste van jullie al gezien hebben.
Daarna moeten we nog zo'n 4 uur in de bus hangen voordat we eindelijk aankomen in Perth. Nadat we s'middags ons hostel hebben geboekt voor de nacht verteld Jane dat het niet zo'n heel fris hostel is. Balen dus maar eerst zien en dan geloven. Ze dropt ons af bij het kantoor van Easyrider, godverdomme. Dat betekend dat ik met mijn zooi naar dat smerige hostel moet lopen. Daar ga ik dan met een rugzak van 25 kilo op mijn rug, mijn handtas op mijn buik, een tas vol met boeken op mijn rechterschouder en een tas met eten op mijn linkerschouder. En ik ben niet eens degene die het meeste bij zich heeft zelf de jongens lopen er zo bij!?! Ineens is dat backpacken heel kut (sorry voor mijn taalgebruikt maar dat heb ik de hele weg geroepen en ze verstaan mij hier toch nie). Na een fitness van 20 min zijn we onderhand aangekomen bij het hostel. Ik spreek meteen met mezelf af dat het deze keer echt de laatste keer is geweest dat ik zo met mijn zooi ga liggen leuren, niet te doen.
Het is inderdaad te smerig voor woorden, douchen met je ogen dicht en je kamer delen met stinkende aziaten. Morgen meteen op zoek naar een fatsoenlijk hostel!!!!

Ben nu alweer onderweg met mijn volgende tour. Ik zal je snel laten weten wat ik van Perth vond en hoe de tour me vergaat !!??

Daaaaaag Judith